Krótkoterminowa psychoterapia wspierająca w paradygmacie psychodynamiczno-integratywnym ma na celu uzyskanie poprawy objawowej i funkcjonalnej pacjenta. 

W jej przebiegu koncentrujemy się na zrozumienie relacyjnych źródeł  prezentowanych przez pacjenta dysfunkcji psychicznych, psychosomatycznych i  behawioralnych. Pozwala nam to na pracę nad nieadekwatnymi,  psychicznymi mechanizmami obronnymi ujawniającymi się w sytuacji presji środowiskowej i podjęcie prób ich pożądanej modyfik

acji.

Analiza wzorca relacji terapeutycznej pozwala na dynamiczną ocenę nieświadomych mechanizmów obronnych ujawnianych w procesie przeniesieniowo-przeciwprzeniesieniowym.  Jest to zazwyczaj odbiciem podobnych trudności relacyjnych w życiu codziennym (zawodowym, społecznym, rodzinnym) tych pacjentów.

Jednocześnie ograniczenie interwencji terapeutycznej do aktualnie zgłaszanych problemów pacjenta sprawia, iż proces leczenia staje się dyrektywny, zogniskowany i przez to bardziej intensywny.

Krótkoterminowa terapia wspierająca w modelu psychodynamiczno-integratywnym jest dedykowana raczej pacjentom zgłaszającym trudności psychiczne będące następstwem aktualnych konfliktów relacyjnych. Nie jest ona efektywną metodą leczenia dla pacjentów z głębiej umiejscowionymi problemami osobowościowymi. W takowej sytuacji adekwatnym wydaje się podjęcie długoterminowej psychoterapii psychodynamicznej.