Psychoterapia medyczna to specjalistyczna metoda leczenia, która polega  intencjonalnym stosowaniu zaprogramowanych oddziaływań psychologicznych.

 

W psychoterapii medycznej wykorzystywana jest wiedza teoretyczna i umiejętności praktyczne psychoterapeuty w procesie niesienia pomocy pacjentom z schorzeniami psychogennymi: zaburzeniami nerwicowymi (lękowymi i fobijnymi), depresją, bezsennością oraz z zaburzeniami osobowości.

Psychoterapia  medyczna jest też najważniejszym sposobem aby pomóc pacjentowi w pożądanej modyfikacji określonych dysfunkcji behawioralnych. Szczególnie efektywna psychoterapie jest w pomocy w rozwiązywaniu problemów relacyjnych oraz trudności w radzeniu sobie w złożonych rolach społecznych .

Psychoterapia  medyczna jest ważną metodą wspierająca w procesie leczenia schorzeń psychosomatycznych.

W psychoterapii związek  terapeutyczny jaki powstaje pomiędzy terapeutą a pacjentem, jest często wykorzystywany w zamierzony sposób jako podstawowy środek leczniczy. Psychoterapeuta dysponuje też innymi złożonymi narzędziami psychologicznymi pozwalającymi na prowadzenie efektywnego leczenia schorzeń psychogennych i psychosomatycznych. 

Definicja ta, sformułowana przez prof. Jerzego Aleksandrowicza, nestora polskiej psychoterapii, wieloletniego szefa Katedry Psychoterapii Colegium Medicum Uniwersytetu Jagielońskiego, jest w naszej ocenie modelowa.

Pracujący w  Poradni HarmonyMed zespół psychoterapeutów w pełni identyfikuje się tymi założeniami i wdraża je w praktyce klinicznej .

Psychoterapia medyczna jest stosowana jako metoda leczenia, osoby jakie są do niej kwalifikowane mają jasno określone problemy zdrowotne.

W procesie diagnozy prowadzonej przez lekarza, specjalistę psychiatrii postawione zostaje medyczne rozpoznanie kliniczne (zgodne z ICD-10) oraz określone zostają wskazania co do dalszego postępowania leczniczego. Drugą obok farmakoterapii, najważniejszą metodą leczenia schorzeń psychogennych jest właśnie psychoterapia medyczna.

Psychoterapia medyczna ma jasno sprecyzowane zasady kwalifikacji, wstępnej diagnozy pacjenta  i dalszego postępowania w procesie leczenia. Ma wypracowane również metody szkolenia zawodowego oraz zdefiniowaną konieczność pracy terapeuty pod stałą opieką superwizora. Osoby wykonujące psychoterapię medyczną muszą też dysponować należną wiedzą medyczną i doświadczeniem klinicznym (mają obowiązek nabyć go w procesie szkolenia zawodowego).

Wszystkie zasady obowiązują w przebiegu psychoterapii medycznej są tożsame z innymi metodami leczenia – diagnozą lekarską, farmakoterapią, oddziaływaniami zabiegowymi  (np. chirurgicznymi), fizykoterapeutycznymi  i całym szeregiem innych. Psychoterapeutę medycznego obowiązuje podobna do innych pracowników służby zdrowia odpowiedzialność za przebieg procesu leczniczego.

W trakcie prowadzonej psychoterapii medycznej ważnym jest stała ocena jej efektywności klinicznej – pozwala to na modyfikację procesu leczenia i ewentualne wdrożenia innych metod terapeutycznych. Unikamy w ten sposób niepotrzebnego przeciągania procedur terapeutycznych, które nie przynoszą spodziewanych efektów klinicznych.

Musimy jednak pamiętać, iż psychoterapia medyczna ma na celu uzyskanie nie tylko doraźnej poprawy samopoczucia – naszym zadaniem jest bowiem praca nad długoterminową stabilizacją stanu psychicznego pacjenta. Nie podejmuje więc decyzji o modyfikacji formy leczenia pochopnie – analizujemy na ile zrealizowane zostały założone cele terapeutyczne w kontekście czasu trwania i poziomu intensywności procesu terapeutycznego.

Pamiętajmy psychoterapia pomaga zarówno w wymiarze objawowym, krótkoterminowym jak i przyczynowym, długoterminowym.

Oznacza to również, iż pozytywne następstwa psychoterapii medycznej będę dostrzegane również po jej zakończeniu – poprawi się nie tylko stan psychiczny pacjenta, ale również lepszy będzie poziom jego funkcjonowania społecznego, zawodowego czy rodzinnego.