Założenia psychoterapii pourazowej związanej z doświadczeniem wydarzenia traumatycznego są jednoznaczne.

Po pierwsze celem takowej psychoterapii jest wsparcie emocjonalne dla osoby dotkniętej traumą i redukcja niepożądanych skutków tegoż doświadczenia. Oznacza to, iż nie zajmujemy się w jej przebiegu innymi aspektami życia psychicznego pacjenta (np. jego wcześniejszymi problemami osobowościowymi).

Po drugie celem prowadzonej psychoterapii jest ograniczenie lub całkowite ustąpienie objawów reakcji potraumatycznej (intruzji, unikania, nadmiernego pobudzenia emocjonalnego). Staramy się uzyskać stabilizację stanu psychicznego po to by zmniejszyć ryzyko utrwalenia się reakcji potraumatycznych.

Po trzecie ważnym zadaniem jest tez poprawa jakości funkcjonowania społecznego pacjenta. Np. w sytuacji, gdy osoba, która była ofiarą wypadku nie jest w stanie prowadzić samochodu czy nawet nim jeździć  celem będzie całkowite wycofanie tych ograniczeń.

Po czwarte prowadzona psychoterapia ma charakter ustrukturalizowany: określony jest jasny plan psychoterapii, sformułowany i zawarty kontrakt terapeutyczny, określany jest czas trwania terapii (aczkolwiek może on ulec modyfikacji wobec wyraźnych potrzeb pacjenta).

Po piąte pacjent jest aktywnym uczestnikiem psychoterapii  – otrzymuje zalecenia, które ma sam wykonać w domu, aktywnie uczestniczy w sesjach terapeutycznych, korzysta z nabytych w przebiegu terapii umiejętności (np. wyuczonych technik relaksacyjnych).